Στοχοποιήσου με ένα μπλουζάκι

Επειδή ακόμα και η μόδα βάζει στόχο τον καρκίνο του στήθους, φόρεσε το αγαπημένο σου στοχοποιημένο μπλουζάκι και διέδωσε το μήνυμα του ΣΤΟΧΟΥ και την σημασία της πρόληψης. Δώσε σε αυτή την πολύ σημαντική δράση την δική σου πινελιά και άποψη, ενισχύοντας ταυτόχρονα την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού. Εγώ το κάνω ήδη. Εσύ;

2010. Η χρονιά που έβαλα στόχους

Αυτή την εβδομάδα την πέρασα προσπαθώντας να θυμηθώ το 2010 με κάθε λεπτομέρεια. Και τα κατάφερα. Θυμήθηκα στιγμές όμορφες και άσχημες. Χαρούμενες και θλιβερές. Στιγμές επιτυχίας και στιγμές αποτυχίας. Όλη αυτή η αναδρομή, όμως, με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Τι είναι πιο σημαντικό; Να ζεις μια σούπερ-ουάου ζωή ή να ζεις γενικά; Αφού ταλανεύτηκα αρκετά, κατέληξα πως το πιο σημαντικό είναι να ζεις και τα σούπερ-ουάου και λοιπά επιφωνήματα έρχονται με τον καιρό. 

Για αυτό τον λόγο, θα ήθελα να σου θυμίσω να θυμίσεις και εσύ με την σειρά σου στην μαμά σου, στις φίλες σου και ακόμα πιο πολύ στον εαυτό σου να κάνεις την ετήσια εξέταση στο στήθος σου. Η ζωή είναι πολύ σημαντική και σου αξίζει, μην την παραμελείς.
Βάλε ΣΤΟΧΟ στη ζωή σου...

...και τα σούπερ-ουάου έρχονται ;)

2010. Η χρονιά που πραγματοποίησα όνειρα

Το 2010 ήταν σίγουρα μια υπέροχη χρονιά. Τελείωσα το σχολείο με καλούς βαθμούς, ακόμα και αν δεν πέρασα στην σχολή που ήθελα. Πήγα Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά, έγινα 18 (ουαααου), φοιτήτρια και πολλά πολλά ακόμα. 

Μαζί με την φοιτητική ζωή, λοιπόν, ήρθαν και οι νέες γνωριμίες στο ΤΕΙ (στόχος νούμερο 7). Φιλίες που καλώς ή κακώς δεν κράτησαν. Θεώρησα πιο σημαντικό να πασχίσω να κρατήσω τις ήδη υπάρχουσες. Γιατί, βγαίνοντας από την κοινωνία του σχολείου, παρατήρησα ότι είναι πολύ εύκολο να χαθείς με τα άτομα που συναναστρεφόσουν 10 ώρες την ημέρα για 12 χρόνια. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα από το μέγεθος του κόσμου μας, αλλά το πάλεψα και ένα χρόνο μετά, μπορώ να πω ότι είμαι ευγνώμων που έχω κρατήσει ορισμένα άτομα στη ζωή μου. Παλεύω για αυτά τα λίγα άτομα και δεν ρισκάρω ξανά να τα χάσω.

Πρώτες μέρες του Οκτώβρη και παίρνω την μεγάλη απόφαση να πραγματοποιήσω τον στόχο Νο 8. Κάτι που ονειρευόμουν πολύ καιρό και επιθυμούσα διακαώς. Το fashion blog μου, ονόματι Not For Sale., φυσικά. Ναι ναι το ήθελα πάρα πολύ και εν τέλει το έκανα. Ξεκίνησα χωρίς να έχω στον ήλιο μοίρα, αλλά το λάτρεψα από την αρχή. Δεν θα το κρύψω, υπήρχαν και υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα (και να γίνω πριγκήπισσα), αλλά μετά λέω "ρε Στεφανία τόσος κόπος για να το παρατήσεις; Όχι". Το blog αυτό μου έχει δώσει χαρά, χαμόγελα, περηφάνεια και πολλές φιλεναδίτσες και δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Something to be proud of :-)

Στόχος 9: Ένα μήνα μετά ήρθε και η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου. Αυτή που θα πετούσα με αεροπλάνο για να πάω στο Λονδίνο. Ξέρω θα πεις "Κοίτα πως κάνει", μα για ένα κορίτσι που δεν έχει ταξιδέψει στο εξωτερκό ποτέ και που το όνειρό του ήταν να πάει στην Αγγλία, είναι ό,τι καλυτερότερο υπάρχει στον κόσμο ολάκερο. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να ευχαριστήσω την μαμά για αυτόν τον στόχο, αλλά όπως και να έχει το έκανα. Πήγα εκεί και έζησα τις 4 πιο τέλειες μέρες. Ξυπνούσα και αμέσως πεταγόμουν στο παράθυρο να δω τον γκρίζο και νωπό ουρανό, με τα κεραμιδένια σπίτια να βγάζουν σταχτί καπνό από τις καμινάδες τους. Αυτή η εικόνα με έκανε τον πιο χαρούμενο άνθρωπο. Την σκέφτομαι και χαμογελάω, όταν νιώθω στεναχώρια.

Και κάπως έτσι πέρασε το 2010. Οι κακές στιγμές μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ οι καλές ήταν αμέτρητες και είμαι ευγνώμων για αυτό. Αύριο έρχεται ο πιο σημαντικός στόχος από όλους. Don't miss it xx

2010. Η χρονιά με τις νέες εμπειρίες.

Συνεχίζοντας αυτή την βροχερή μέρα τις περιπέτειές μου το 2010, θέλω να επισημάνω πως αυτή η χρονιά ήταν και γεμάτη νέες εμπειρίες. Εκτός από την κούραση και την πίεση, έκανα πράγματα που δεν είχα κάνει ποτέ. Έτσι, στόχος, εκτός από το να επιβιώσω αυτή την δύσκολη χρονιά, έγινε και το να απολαύσω αυτές τις στιγμές με την ψυχή μου. 

Πενθήμερη εκδρομή. Ο στόχος νούμερο 4 άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα πριν μπει το 2010 καλά καλά. Χαμός και πανικός να τα κανονίσουμε όλα όπως εμείς τα θέλαμε. Πόλη, μεταφορικά, δωμάτια, καθηγητές. Κοιτάζοντας τώρα πίσω συνειδητοποιώ πως δεν χρειάζονταν όλα αυτά. Και πάλι υπέροχα θα ήταν. Αμέτρητες φάτσες μέσα σε πούλμαν, βόλτες στην πλατεία Αριστοτέλους, μουσεία, μεθυσμένοι καθηγητές, αγκαλιές, φιλιά, συνθήματα, ψώνια, Τενκερλής, μπουγάτσες, Θεσσαλονίκη. Η δικιά μας Θεσσαλονίκη. Όπως εμείς την ζήσαμε και την ονειρευτήκαμε.



(φωτογραφίες από τις 5 μέρες στην Θεσσαλονίκη που ακόμα με κάνουν και χαμογελάω)

Μετά την πενθήμερη ακολούθησαν οι Πανελλήνιες, αλλά ήδη ξέρεις ότι απέτυχα. Και μετά από αυτό ήρθε ο 5ος στόχος μαζί με την Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α. Το καλοκαίρι του 2010. Το καλύτερο καλοκαίρι όλων των εποχών Το καλοκαίρι που έκλεισα επιτέλους τα 18 και ένας νέος κόσμος ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μου. Φρόντισα, όμως να μην ενηλικιωθώ αμέσως. Πήγα διακοπές με άλλα 20 άτομα. Ένιωσα τις φίλες μου πιο κοντά από ποτέ. Dream Team των 10, θυμάστε; Ξενυχτήσαμε, δίχως αύριο και ξοδέψαμε μέχρι και το τελευταίο μας ευρώ για τον πανηγυρισμό της έναρξης της νέας μας ζωής.

(φωτογραφίες από Πάρο, τα 18α γενέθλιά μου και αμέτρητες βραδιές στο Ακρωτήρι)

Δυστυχώς, όπως όλοι ξέρουμε, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Έτσι, ο στόχος Νο 5 έγινε στόχος Νο 6 και μαζί του έφερε την φοιτητική ζωή, το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και την στεναχώρια που έπρεπε να εγκαταλείψουμε την τέλεια ζωή του ξέφρενου καλοκαιριού. Πέρασα "Βιβλιοθηκονομία και Συστήματα Πληροφόρησης" στο ΤΕΙ Αθηνών και αγνοούσα την ύπαρξη αυτού του τμήματος μέχρι πρότεινος. Αναγκάστηκα να συμμοφορθώ, ακόμα και αν δεν το ήθελα. Δεν θα το κρύψω όμως. Με ενθουσίαζε το γεγονός ότι πλέον είμαι φοιτήτρια. Θα άλλαζα τρόπο ζωής, θα διάβαζα και σε 4 χρονάκια θα είχα πτυχίο στα χέρια.

(μμμμ ναι ξέρω. Πολύ κακό κολάζ. Θέλω όμως να σε πείσω ότι αλήθεια προσπάθησα και πήγα στο ΤΕΙ το πρώτο εξάμηνο. Ιδού οι αποδείξεις (: )

Η συνέχεια έρχεται αύριο xxx

2010. Η χρονιά που άλλαξαν όλα.

Η χρονιά που έβαλα στόχους, ασχέτως που δεν τους πέτυχα όλους.

Στόχος νούμερο 1: Να περάσω στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, όπως κάθε ελληνόπαιδο. Συγκεκριμένα εγώ ήθελα δημοσιογραφία και μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε στο Πάντειο, είτε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με βρήκε λοιπόν το 2010 αγκαλιά με τα βιβλία της Θεωρητικής Κατεύθυνσης να πασχίζω να συγκεντρωθώ. Στην αρχή το πράγμα πήγαινε καλά και μπορώ να πω ότι έβλεπα μια θέση να με περιμένει σε μια από τις δυο σχολές. Δυστυχώς, όμως πολλές φορές οι άνθρωποι τείνουν να στρέφονται σε πράγματα που τους αποσυντονίζουν και τους καταστρέφουν λίγο λίγο.  

(Τα ασφυκτικά γεμάτα από σημειώσεις βιβλία μου. Φυσικά και τα έχω ακόμα.)

Έτσι περνάμε και στον Στόχο νούμερο 2: Να ξε-ερωτευτώ το αγόρι της γειτονιάς. Αυτό το πανέμορφο και ψηλό αγόρι που είχε καταφέρει να μου κλέψει την καρδιά. Εγώ φυσικά σαν σαχλοκόριτσο, πίστευα ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου. Αυτός φυσικά σαν γνήσιο αρσενικό μου είχε κάνει τα γλυκά μάτια και μετά έκανε στροφή 180 μοίρες για ένα άλλο σαχλοκόριτσο σαν και μένα. Λίγο πιο ψηλό και όμορφο και αυτό. Έτσι, οι μέρες και οι νύχτες μου περνούσαν κλαίγοντας-συνήθως- πάνω από τα βιβλία. Μέχρι που μια μέρα πήρα το αίμα μου πίσω. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία που δεν πήρε μέρος καν στο 2010.

(κάπως έτσι ήταν..)

Στόχος νούμερο 3: Να κάνω την τελευταία σχολική χρονιά να μείνει αξέχαστη. Και έτσι έγινε. Παρόλο το τρέξιμο με τα διαβάσματα και τα φροντιστήρια. Παρόλη την καψούρα με το αγόρι της γειτονιάς, κατάφερα και γνώρισα όλους μου τους συμμαθητές (οκ, ντάξει σχεδόν όλους) από την καλή και από την ανάποδη. Κάναμε ένα σχολείο ανάστα ο κύριος, σκαρφιστήκαμε τις πιο ενοχλητικές (αλλά για εμάς τις πιο τέλειες) φάρσες και μεταμορφώσαμε τις βαρετές ώρες του σχολείου, σε ώρες γέλιου και διασκέδασης. Ξέρω σκέφτεσαι πόσο κακομαθημένα παιδιά ήταν αυτά, αλλά μην το αρνηθείς. Και εσύ έτσι έκανες.

                           

(Κολάζ από αγαπημένες φωτογραφίες Τρίτης Λυκείου. Όποιος καταφέρει και με διακρίνει κερδίζει φιλί)

Θα ακολουθήσουν και άλλοι πολλοί στόχοι που έθεσα στον εαυτό μου το 2010. Εάν σου άρεσαν οι πρώτοι τρεις συνέχισε να διαβάζεις όλη την εβδομάδα :-)

Target Goes Retro - The Outfit ..

Top: Sophia Kokosalaki for Fashion Targets Breast Cancer

Dress: Bershka

Boots: Zara

Blazer: Zara Collection

2009: Πως πέρασε ο χρόνος ..

Το 2009 ήταν ίσως η πιο σημαντική χρονιά για μένα , ξεκίνησε με την αλλαγή του χρόνου να με βρίσκει κάπου μεταξύ βιβλίων θεωρητικής κατεύθυνσης, σημειώσεων και πολλών πολλών επαναλήψεων για τις πανελλήνιες! Μετά από τον χειμώνα ήρθε το Πάσχα και η εφταήμερη εκδρομή στην  Barcelona και μετά οι εξετάσεις , ο πανικός , οι βάσεις , τα τηλέφωνα πως πήγε η δικιά σας , πως γράψατε κτλ. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και είδα πως περνούσα ψυχολογία κατάλαβα πως είναι να βάζεις ένα στόχο και να τον πετυχαίνεις!Πέρασα λοιπόν Ρέθυμνο , έμεινα για δύο μήνες και παρακολουθούσα τη σχολή αλλά τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την τριτεκνία ( έχω άλλες 2 αδερφές) και να γυρίσω στην Αθήνα. Άργησα λιγάκι να συνηθίσω την καινούργια σχολή αλλά τα κατάφερα και σιγά σιγά άρχισα να πηγαίνω και να γνωρίζω κόσμο. Μετά ήρθε το ταξίδι στην Αμερική για να δούμε την αδερφή μας που σπούδαζε εκεί και μετά τα Χριστούγεννα και η αλλαγή του χρόνου!