Το 2004 ήμαστε δευτέρα λυκείου. Ας ξεκινήσω με αυτό.
Στη δευτέρα λυκείου όλα ήταν πολύ μεγάλο θέμα... Και για όλα κλαίγαμε...
Θυμάσαι που απογοητευόμασταν όταν κλέινανε τα σχολεία γιατί δε θα βλέπαμε εκείνο το αγόρι από το Γ1; Και το απόγευμα φροντιστήριο και βόλτες για να το βρούμε αυτό το αγόρι.. Ένα βλέμμα του αρκούσε κι ας ήταν τυχαίο. Απλά σου αρκούσε να τον βλέπεις. Και πάντα με ρωτούσες λες να έχει καταλάβει κάτι; Μπα όχι μωρέ πως να καταλάβει απαντούσα εγώ και το πίστευα.
Θυμάσαι που μας είχε πιάσει και ανταλλάζαμε χαρτάκια στο μάθημα και αφού μας πήραν χαμπάρι οι καθηγητές τα γράφαμε κωδικοποιημένα; Το α για ε, το κ για ν... Όλη μέρα μαζί και πάλι κάτι είχαμε να πούμε και μέσα στο μάθημα. Καλά το απουσιολόγιο το θυμάσαι; Που όλο χανότανε κι όλο είχε ξεμείνει στο Γ1 για κάποιο λόγο που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε.
Κι εκείνο το κόλημμα με τις φούστες τις μακριές το θυμάσαι; Τότε φορούσαμε τζην diesel και μποτάκια adidas αλλά δεν κρατούσαμε τσάντα γιατί ήμασταν μικρές τότε για τσάντες λέγαμε και τα κουβαλούσαμε όλα στα χέρια. Θυμάσαι που κουβαλούσες την έκθεση του αγοριού από το Γ1 που του είχες κλέψει από την τσάντα; Ζώνες όμως φορούσαμε και πάντα τις συνδυάζαμε με τα παπούτσια.
Και κάθε Τερτάρτη θυμάσαι που μαζευόμαστε και ακούγαμε Νυχτερινό Επισκέπτη; Και κάναμε αφιερώσεις. Ο Jim, ο Παύλος, ο Βασίλης, ο Νιόνιος και ο Φίλιππος έτσι μας λέγαμε. Κι εκείνο το σκάλωμα με το Jim Morrison το θυμάσαι;
Στη δευτέρα λυκείου βάζαμε στόχους σαν να μην υπηρχε αύριο...
Σταμάτα για λίγο. Σκέψου τα όνειρα και τους στόχους μας στη δευτέρα λυκείου. Χαμογέλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου